Στο βιβλίο αυτό ο ιστορικός Έτορε Τσινέλα μελετάει την εκπληκτική διανοητική και πολιτική
μεταμόρφωση του ύστερου Μαρξ. Ξεκινώντας από τη δεκαετία του 1870 και μέχρι τον θάνατό του, το 1883, ο Μαρξ αρχίζει να αμφισβητεί τα συμπεράσματα των προηγούμενων έργων του και να έχει σοβαρές αμφιβολίες για την πιθανότητα μιας προλεταριακής επανάστασης στη Δύση. Εξού και η παθιασμένη μελέτη της αγροτικής κοινότητας στη Ρωσία και του πρωτόγονου κόσμου, αλλά και οι δεσμοί και ο θαυμασμός του για τους ναρόντνικους αγωνιστές της Θέλησης του Λαού, γνωστούς για τις θεαματικές τρομοκρατικές ενέργειες, που κορυφώθηκαν με τη δολοφονία του τσάρου Αλέξανδρου Β΄. Υπό την επίδραση του ρωσικού λαϊκισμού, ο Μαρξ εγκαταλείπει βαθμιαία το ευρωκεντρικό όραμα και την πίστη στον επαναστατικό ρόλο της εργατικής τάξης και αγκαλιάζει την ελπίδα ότι η αγροτική Ρωσία μπορεί να κάνει το πρώτο βήμα προς τον κομμουνισμό.